زیست شناسان آمریکایی موفق شدند با فیلمبرداری از قدم برداشتن یک ماهی قدیمی نشان دهند که توانایی راه رفتن در واقع از زیر آب آغاز شده است.

حتی ماهی ها هم راه می روند. درحقیقت، گروهی از دانشمندان دانشگاه شیکاگو موفق شدند درحالی که یک ماهی ساکن آبهای شیرین که "ماهی ریه دار آفریقایی" نام دارد مشغول راه رفتن بر روی باله های نازک پشتی (باله های لگنی) خود بود از آن فیلمبرداری کنند.

این تیم تحقیقاتی با صبوری بالایی از رفتار این ماهی که با نام علمی Protopterus annectens شناخته می شود و در سنگال زندگی می کند تصویربرداری کردند. این ماهی همانطور که از نام آن پیدا است دارای ریه است و می تواند از هوا تنفس کند.

ماهی های ریه دار، منشای بسیار قدیمی دارند و اعتقاد بر این است که از 400 میلیون سال قبل در زمین ساکن هستند. به همین دلیل از این ماهی با عنوان "فسیل زنده" یاد می شود.

این ماهی قادر است بر عمق باتلاقی زیستگاه خود چند قدمی راه برود. اما دانشمندان از دیرباز نسبت به این توانایی تردید داشتند.

اکنون زیست شناسان آمریکایی توانستند به یک اثبات قطعی در این مورد دست یابند. این محققان با نصب دوربینهای ویدیویی بر روی وانی که نمونه هایی از Protopterus annectens را داخل آن گذاشته بودند توانستند از راه رفتن عجیب این ماهی بر روی باله های پشتی خود فیلم تهیه کنند.

این فیلم نشان می دهد زمانی که ماهی راه می رود، حرکت باله های پشتی به صورت تناوبی و همانند حرکت پاهای انسانی است که کفشهای غواصی پوشیده است. اما زمانی که ماهی جهشهای کوچکی بر می دارد هر دو باله باهم حرکت می کنند.

براساس گزارش RedOrbit ، رفتار این ماهی قدیمی نشان می دهد که توانایی راه رفتن چندین میلیون سال قبل از اینکه اولین حیوانات خشکی با چهار پای خود بر روی زمین راه بروند در واقع در زیر آب آغاز شده است.

این بررسی همچنین نشان می دهد فسیلهایی که تاکنون تصور می شد متعلق به چهارپایان اولیه است احتمالاً مربوط به اجداد اولیه ماهیان ریه دار هستند.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "ما دریافتیم که حیوانات آبزی با ریخت شناسی کاملاً متفاوت که چهارپا نیستند می توانند الگوهای راه رفتن بسیار مشابه راه رفتن حیوانات ساکن خشکی داشته باشند."

بررسیهای این فیلم نشان می دهد که این ماهی ها عادت دارند از باله های (پاهای) پشتی برای جلوکشیدن بدن خود استفاده کنند.

این درحالی است که باله های جلویی که از نظر آناتومیکی شبیه به باله های پشتی هستند در این جابجایی حرکتی نقشی ندارند.

 شرکتی سوئدی نوعی شارژر ویژه تلفن های همراه، دوربین ها و سیستمهای GPS ابداع کرده است که می تواند ابزارهای الکترونیکی را با کمک آب شارژ کند.

شرکت سوئدی با نام myFC شارژر PowerTrekk را برای افرادی ابداع کرده است که مدت زمان زیادی را از شبکه برق فاصله دارند و نمی توانند در زمان مناسب از شبکه برق برای شارژ کردن ابزار الکترونیکی خود استفاده کنند.

این شارژر جدید تنها به یک قاشق سوپخوری آب نیاز دارد تا بتواند انرژی مورد نیاز برای 10 ساعت یک موبایل را تامین کند. این شارژر به واسطه واکنشهای شیمیایی انرژی تولید می کند و در آن آب با سیلیسید سدیم واکنش داده و گاز هیدروژن به وجود می آورد.

سیلیسید سدیم پودر شیمیایی جدیدی است که توسط شرکتی به نام SiGNa تولید می شود و این شارژر اولین محصول تجاری است که از این پودر شیمیایی استفاده می کند.

هر ابزاری که دارای درگاه USB باشد می تواند به این شارژر وصل شود و هر نوع آبی را نیز می توان در این شارژر به کار گرفت، حتی اگر آب از دریا به دست آمده باشد. حتی می توان در این شارژر از آب گودالهای درون خیابان نیز ریخت به شرطی که این آب مملو از رسوبات و گل و لای نباشد.

اولین نمونه این شارژر سال گذشته در کنگره موبایل جهان در بارسلونا رونمایی شد اما نسخه تکمیل شده آن اکنون در نمایشگاه الکترونیکهای مصرفی 2012 در لاس وگاس عرضه شده است.

انتظار می رود این ابزار در دو سری یک و سه کیلو واتی در ماه های می و ژوئن با قیمت احتمالی 199 یورو در اروپا عرضه شود. عملکرد این شارژر بسیار ساده است، سدیم درون مخزنی کوچک و گرد ذخیره می شود، شکافهای شارژر در نیمی از لایه خارجی این مخزن تعبیه شده اند و در نیمه دیگر مخزن آب کوچکی وجود دارد که یک قاشق آب درون آن ریخته می شود.

بر اساس گزارش میل آنلاین، زمانی که دریچه شارژر بسته می شود، واکنشهای شیمیایی به صورت خودکار آغاز به کار می کنند و شارژر تولید انرژی را آغاز می کند. این واکنشهای شیمیایی کاملا پاک بوده و محصول جانبی آنها کمی بخار آب است. می توان از این شارژر به عنوان منبع مستقیم انرژی برای روشن ساختن یک لامپ نیز استفاده کرد.

 محققان MIT اعلام کردند با الهام از الگوی گلهای آفتابگردان می توان کارایی صفحات خورشیدی در نیروگاه های متمرکز خورشیدی را به اندازه ای قابل توجه افزایش داد.

محققان MIT بر این باورند طراحی آینه های خورشیدی به شکل مارپیچی مشابه با بخش مرکزی گلهای آفتابگردان می تواند میزان فضای مورد نیاز برای احداث نیروگاه های خورشیدی متمرکز را کاهش داده و میزان نور خورشید جذب شده توسط آنها را افزایش دهد.

نیروگاه های متمرکز خورشیدی از یک سری آینه ها برخوردارند که به همراه خورشید حرکت کرده و مسیر حرکت آن را دنبال می کنند. این آینه ها در قالب دایره ای متمرکز قرار گرفته و نور خورشید را بر روی برجی مرکزی متمرکز می کنند، جایی که حرارت خورشید به برق تبدیل می شود.

در حال حاضر تعداد محدودی از این نیروگاه ها در سرتاسر جهان در حال بهره برداری هستند زیرا احداث این نیروگاه ها به فضایی بزرگ نیاز دارد. هر یک از این آینه ها باید به گونه ای نصب شوند که هم به سوی برج باشند و هم به سوی خورشید، بدون اینکه مسیر یکدیگر را مسدود کنند.

در حال حاضر آینه های این نیروگاه ها به شکل حلقه هایی موازی قرار دارند اما محققان MIT راهکاری بهتر را برای چینش این آینه ها ارائه کرده اند، محققان ابتدا بر روی میزان کارایی آینه ها در چینش معمولی مطالعه کرده و دریافتند هریک از آینه ها به صورت روزانه با مشکل مسدود شدگی و قرار گرفتن در سایه مواجه می شوند.

از این رو محققان مدلی رایانه ای را به منظور نزدیکتر کردن آینه های نیروگاه ها ارائه کردند و دریافتند مدل ارائه شده شباهت زیادی به مارپیچهای موجود در طبیعت دارد از این رو دانشمندان برای تکمیل این مدل از الگوی مرکزی دانه های موجود در گل آفتابگردان الهام گرفتند.

سر گیاه آفتابگردان درواقع یک گل نیست، بلکه مجموعه ای از گلهای کوچک است که در کنار یکدیگر متراکم شده اند، گلهای خارجی تر گلبرگها را حفظ می کنند و گلهای داخلی تر به دانه تبدیل می شوند. این گلها در الگویی مارپیچی در زاویه 137 درجه نسبت به یکدیگر قرار دارند.

بر اساس گزارش گیزمگ، محققان نیز با الهام از این ساختار فضایی از آینه های خورشیدی را مدل سازی کردند که در آن زاویه هر یک از آینه ها که در الگویی مارپیچی قرار داشتند، نسبت به یکدیگر زاویه ای 137 درجه ای است

این الگو می تواند 20 درصد از فضای مورد نیاز برای احداث نیروگاه های خورشیدی متمرکز را کاهش داده و از ایجاد سایه بر روی آینه ها جلوگیری کند به این شکل کارایی نیروگاه ها نیز افزایش پیدا خواهد کرد.

 به گزارش newscientist، تبلت OLPC که XO 3.0 نام گرفته، این هفته در CES 2012 به نمایش گذاشته شد. این تبلت صفحه نمایش لمسی 20 سانتی متری دارد و با هر دو سیستم عامل آندروید و لینوکس کار می کند.

این تبلت کم مصرف می تواند با 6 دقیقه کوک کردن که 2 وات برق تولید می کند به مدت یک ساعت کار کند.

مدل های کم مصرف دیگر هم هستند که صفحه نمایش Pixel Qi دارند و از نوعی جوهر الکترونیکی استفاده می کند که به راحتی در نور درخشان خوشید قابل دیدن است.

OLPC قصد دارد در آینده کامپیوترهایی تنها با قیمت 100 دلار تولید کند اما در حال حاضر باید روی این تبلت ها قیمت گذاری کند. نحوه توزیع این تبلت ها هم کمی غیر معمول است. نیکلاس نگروپونته ، بنیانگذار OLPC در ماه گذشته به New Scientist گفته بود که قصد دارد تبلت ها را با استفاده از هلی کوپتر در مناطق دور افتاده پخش کند.

 شركت دايناميكس به ارائه پيش‌ساختي از يك كارت اعتباري پرداخته كه مي‌تواند راه‌حلي براي رهايي از تقلب در کارت‌هاي اعتباري باشد.

اين كارت با يك باتري كوچك تغذيه مي‌شود كه در هر بار روشن شدن به توليد رمزهاي امنيتي مختلف كه معمولا به صورت سه عددي بر روي پشت آن است، مي‌پردازد.

عدد ذخيره‌ شده در نوار مغناطيسي نيز تغيير مي‌كند از اين رو حداقل با فناوري كنوني قابل شبيه‌سازي نيست.

اين كارت اعتباري در نمايشگاه الكترونيك مصرفي در لاس‌وگاس به نمايش درآمده و اكنون به طور آزمايشي توسط سيتي‌بانك آمريكا مورد استفاده قرار گرفته است.

افرادي كه به طور آنلاين به خريد مي‌پردازند مي‌توانند يك شماره رمز پين را براي روشن كردن كارت وارد كرده و سپس رمز به نمايش در آمده در جلوي كارت را در وب‌سايت وارد كنند.

اين كارت به اندازه يك كارت اعتباري معمولي بوده و باتري داخل آن تا سه سال دوام دارد.

بنابر اعلام شركت ديناميكس، از اين كارت مي‌توان همچنين براي دسترسي به چندين حساب از يك كارت استفاده كرد.

نوار مغناطيسي اين كارت در زمان خاموشي هيچ شماره‌اي را ذخيره نمي‌كند از اين مي‌توان اطمينان داشت كه دزدها پس از دستيابي به آن كاري پيش نخواهند برد.

 محققان در دانشگاه مونیخ آلمان موفق به ابداع حساسترین ابزار شنیداری در جهان شده اند، ابزاری با ابعاد 60 نانومتر که می تواند به صدای سلولها و باکتری ها گوش فرا دهد.

میکروفنها را فراموش کنید زیرا اکنون دوران نانوفنها فرا رسیده است! کره ای طلایی با ابعادی 60 نانومتری که عنوان حساس ترین ابزار شنیداری که تا کنون در جهان ابداع شده را به خود اختصاص داده است، این نانوفن می تواند مسیر ثبت صدای باکتری ها و دیگر ارگانیزمهای تک سلولی را هموار سازد.

محققان دانشگاه مونیخ این ابزار را به واسطه معلق ساختن نانوذرات طلا در یک قطره آب ابداع کرده اند. محققان یکی از نانوذرات را در یک پرتو لیزری به دام انداخته و سپس پالسهای لیزری قوی را از منبعی دیگر و با فاصله چند میکرومتری به آن تاباندند.

این پالسها نانوذره را داغ کرده و آب اطراف آن را پراکنده ساخته و در نهایت موفق به ایجاد امواج فشار یا صوت شده است.

سپس این تک نانوذره به دام افتاده درون پرتو لیزری آغاز به نوسان می کند، درست مانند اینکه در حال واکنش نشان دادن به امواج صوتی است.

محققان به منظور اطمینان از اینکه ذره تحت تاثیر امواج صوتی نوسان می کند فرکانس امواج ایجاد شده را تغییر داده و مشاهده کردند حرکات ذره متناسب با تغییرات فرکانس و جهت حرکت آن همراستا با جهت امواج صوتی است.

بر اساس گزارش نیوساینتیست، این ذره کوچک می تواند صداهایی به کوچکی منفی 60 دسیبل را احساس کند، صدایی یک میلیونیوم طیف صدای قابل ردیابی توسط گوش انسان، از این رو این نانوذره طلایی حساسترین ابزاری است که تا کنون برای ردیابی امواج صوتی ابداع شده است.

این تکنیک روزی می تواند امکان شنیدن صدای کوچکترین ساختارهای زنده طبیعت از قبیل سلولها و ویروسها را فراهم آورد تا به این شکل اطلاعات بیشتری درباره ویژگی های مکانیکی سلولها و چگونگی تغییر آنها تحت تاثیر بیماری ها به دست آید.

 پس از چندين دهه تلاش، دانشمندان موفق به يافتن راهي براي ساخت جليقه ضد گلوله از ابريشم (تار) عنكبوت شدند.

جليقه‌هاي مورد استفاده توسط پليس و سربازان علاوه بر وزن زياد، امكان عكس‌العمل به موقع را سلب مي‌كند.

اين نوع جليقه‌ها از دو صفحه سراميكي ساخته شده‌اند كه بدن را در برابر گلوله محافظت مي‌كنند و برخي از آن‌ها تنها در برابر گلوله با كاليبر پايين مقاوم هستند.

طراحي و ساخت يك جليقه سبك وزن، منعطف و درعين حال مقاوم، رويايي است كه با استفاده از ابريشم عنكبوت به واقعيت نزديك شده است.

يك تيم تحقيقاتي در موسسه تكنولوژي «هايدلبرگ» آلمان موفق شد علت مقاومت بسيار زياد ابريشم (تار) عنكبوت را بيابد.

دو جزء كليدي ابريشم عنكبوت شامل ژل چسبنده و لزج كه در شكم اين حشره توليد مي‌شود و مايع جامدي است كه هنگام خروج از بدن عنكبوت به وجود مي‌آيد.

فيبر كولار كه داراي حالت كشساني بسيار بالايي است، پنج برابر قوي‌تر از فولاد است، اما محققان با بررسي ابريشم عنكبوت دريافته‌اند كه اين اين ابريشم با وزن كمتر، سه برابر از فيبر كولار منعطف‌تر و پنج برابر از فولاد مقاوم‌تر است.

ژل لزج و چسبنده عنكبوت خاصيت ارتجاعي دارد كه مي‌توان از آن در توليد جليقه ضد گلوله استفاده كرد.

اصلي‌ترين چالش پيش روي محققان براي توليد جليقه از ابريشم عنكبوت، يافتن راهي براي سنتز پروتئين توليدكننده ابريشم و ابداع روشي براي توليد انبوه پروتئين است.

 شرکت نیسان با همکاری دانشگاه توکیو موفق به ساخت اولین قاب محافظ خود ترمیم شونده جهان ویژه گوشی های آی-فن شده است.

شرکت نیسان در حدود 6 سال پیش موفق به ابداع پوشش محافظ خراشی برای رنگها شده بود، پوششی که نه تنها می توانست خراشهای ایجاد شده بر روی بدنه خودروها را ترمیم کند، بلکه می توانست انواع سطوح رنگ شده را نیز تحت پوشش ترمیمی و محافظتی خود قرار دهد.

این شرکت تا اکنون از این فناوری در بسیاری از مدلهای خودروی تولیدی اش استفاده کرده است و در سال 2009 اعلام کرد قصد دارد از این فناوری در تلفنهای همراه نیز استفاده کند. اکنون نیسان موفق به تولید اولین قاب خود ترمیم شونده آی-فن در جهان شده است که در آن از فناوری محافظ ضد خش استفاده کرده است.

نیسان در ابتدا فناوری پوشش ضد خش را با همکاری دانشگاه توکیو ابداع کرده و در خودروی مورانو، 370Z و X-Trail به کار گرفت، و اکنون قاب محافظ ضد خش آی-فن این شرکت آماده حضور در دوره های آزمایشی است تا فناوری ضد خش و ترمیم شونده نیسان برای اولین بار در محصولاتی به جز خودروهایش مورد آزمایش قرار گیرد.

این قاب از "پلیروتاکسن"، ساختاری شیمیایی که می تواند واکنش نشان داده و به شکل اصلی خود تغییر حالت دهد و حفره های ناشی از خراش را پر کند، ساخته شده است. با استفاده از این ماده خراشهای کوچک طی یک ساعت و خراشهای عمیقتر طی چند هفته ترمیم می شوند.

نیسان می گوید این ماده در کنار ویژگی های ترمیمی که دارد، با ایجاد سطحی ژلاتینی مانند می تواند حمل کردن گوشی آی-فن را آسانتر سازد.

بر اساس گزارش گیزمگ، نیسان در ساخت این پوشش از دیگر فناوری های خودروسازی خود نیز استفاده کرده است، برای مثال پلاستیکهای ABS که از مقاومت بسیار بالایی برخوردارند در ساخت این محافظ استفاده شده است.

تعدادی از این محافظها برای آزموده شدن در اختیار تعدادی خبرنگار و کاربر قرار گرفته است تا پس از آزمایش و تایید، با قابلیت سازگاری با آی-فن های 4 و 4S به صورت عمومی عرضه شوند.

 يک گروه تحقيقاتي از دانشگاه «وندربيلت» موفق شده است روشي براي کنترل و افزايش هدايت گرمايي ارائه کند.

براي اين کار از محلول‌هاي مختلف براي خيس کردن نانوروبان استفاده مي‌شود که هر محلول مي‌تواند موجب افزايش يا کاهش هدايت گرمايي شود. با اين کار ابزار جديدي براي مديريت اثر گرمايي در تلفن‌هاي هوشمند و کامپيوترها ايجاد مي‌شود.

لي، رهبر اين گروه تحقيقاتي و همکارانش دريافتند: هدايت گرمايي يک جفت نوار نازک موسوم به نانوروبان بور مي‌تواند تا 45 درصد افزايش يابد. براي اين کار آنها تحت فرايندي نانوروبان‌ها را به‌ هم مي‌چسبانند. هر چند محققان از نانوروبان بور براي اين کار استفاده کرده‌اند، اما مي‌توان اين روش را براي فيلم‌هاي نازک از جنس مواد مختلف به ‌کار گرفت.

«گرگ واکر» از محققان اين پروژه مي‌گويد: اين که ما مي‌توانيم اثر گرمايي را با روشي کاملا جديد کنترل کنيم ، قطعا روي طراحي تلفن‌هاي هوشمند و کامپيوترها تاثيرگذار است.

به اعتقاد «لي»، نيرويي که موجب مي‌شود دو نانوروبان به‌ هم بچسبند، نيروي برهمکنش الکترواستاتيکي بسيار ضعيفي موسوم به واندروالس است.

پيش از اين اعتقاد بر اين بود که فوتون‌هايي که گرما را منتقل مي‌کنند، در برخورد با نيروهاي واندروالسي دچار تفرق مي‌شوند که اين موضوع موجب تجمع روبان‌ها مي‌شود. هدايت گرمايي نيز وضعيت مشابه روبان دارد.

اين گروه نشان داد که فوتون‌ها بدون اين که متفرق شوند، مي‌توانند از سطحي که داراي نيروي واندروالسي است عبور کنند، اما هدايت گرمايي آن‌ها افزايش مي‌يابد. علاوه ‌بر اين محققان دريافتند که مي‌توان هدايت گرمايي را به ‌صورت کنترل شده کم يا زياد کنند. براي اين کار بايد در محل تماس نانوروبان‌ها از محلول‌هاي مختلف استفاده کرد.

يکي از جنبه‌هاي جالب اين تحقيق، آن است که فرايند کشف شده برگشت پذير است. براي مثال وقتي محققان روي نانوروبان‌ها محلول ايزوپروپيل الکل مي‌ريزند، آنها را به‌ هم فشرده و خشک مي‌کنند، هدايت الکتريکي سيستم، مشابه زماني است که فقط نانوروبان وجود داشته باشد.

زماني که به اين نانوروبان‌ها الکل خالص اضافه شود، سپس فشرده و خشک شود، هدايت گرمايي افزايش مي‌يابد. حال اگر دوباره به آن ايزوپروپيل الکل اضافه شود، هدايت الکتريکي مجددا به مقدار اوليه باز مي‌گردد.

کنترل هدايت گرمايي امري بسيار دشوار است که در اين تحقيق انجام شده است. از اين پديده مي‌توان در ميکروالکترونيک استفاده کرد. براي مثال مي‌توان براي خنک کردن ترانزيستورهاي موجود روي يک تراشه از اين فناوري بهره برد.

نتايج اين تحقيق در نشريه «Nature Nanotechnology» به چاپ رسيده است.

 تحقيقات متخصصان عصب‌شناسي نشان داده كه احتمال بالاتر رفتن هوش انسان وجود داشته و فرد مي‌تواند طي فرايندهايي اين ويژگي را در خود افزايش دهد؛ اما سوال مهم اين است كه دستيابي به اين ويژگي، خوب است؟» يا اين كه «جهان اطراف پس از باهوش‌تر شدن انسان چگونه خواهد بود؟

دانشمندان در پژوهش‌هاي خود دريافتند كه مغز افراد با هوش بيشتر، از يكپارچگي بالايي برخوردار بوه و مسيرهاي عصبي به اتصال دورترين مناطق مغزي به هم مي‌پردازند. اين در حاليست كه مغز افراد با بهره هوشي كمتر، ساده‌تر بوده و مسيرهاي آن كوتاه‌تر است كه البته دليل آن هنوز براي محققان روشن نشده است.

پيش از اين محققان دريافته بودند كه ناداني،‌ نفع بيشتري براي اجتماع دارد، اما با مطرح شدن امكان بالاتر رفتن هوش‌بهر اجتماعي، آينده پيش رو، در هاله‌اي از اميد و ترس فرو خواهد رفت.

در نظر بگيريد كه هوش‌بهر معمول انسان كه در حال حاضر 100 بوده، به 200 افزايش پيدا كند. به گفته «ارل هانت»، استاد بازنشسته روانشناسي دانشگاه واشنگتن و رئيس انجمن بين‌المللي تحقيقات هوش، حدودا در ميان هر 10 ميليارد تن، يك فرد از هوش‌بهر 200 برخوردار است.

با جمعيت كنوني هفت ميلياردي جهان، امكان وجود چنين انساني با ترديد مواجه بوده و در صورت وجود نيز هويت وي نامعلوم است. اين در حاليست كه به عقيده برخي، «اسحاق نيوتون»، دانشمند قرن 17 ميلادي و كاشف گرانش، حسابان و ديگر مسائل از هوش‌بهر 200 برخوردار بوده است.

سايت «لايوساينس» با در نظر گرفتن اين احتمال، به بررسي وجوه اجتماعي آينده با اين ميزان هوش‌بهر انسان پرداخته است.

خود شکوفايي «ريچارد هاير»، استاد عصب‌شناسي دانشگاه كاليفرنيا بر اين باور است كه هوش بالاتر كه طبق توضيح وي به توانايي يادگيري سريع‌تر و حافظه بيشتر گفته مي‌شود، در وجوه فردي بسيار سودمند است و در اين حالت، افراد از مطالعه بيشتر و درك بهتر از چيزهاي خاص، لذت برده و بينش عميق‌تري نسبت به زندگي پيدا مي‌كنند.

علاوه بر آن، هوش‌بهر 200 به فرد اجازه خواهد داد تا فعاليت‌ها و مشاغل مورد علاقه خود را صرف نظر از توانايي ذهني انجام آن، دنبال كند. اين افراد همچنين از سلامت بهتر و طول عمر بيشتر برخوردارند؛ چرا كه كنترل بهتري بر روي رفتار خود دارند.

مهارتهاي اجتماعي اما جامعه ممكن است به اندازه فرد از اين افزايش هوش بهر‌مند نشود.

اگرچه افراد، مايل به مقصر شناختن جامعه براي ناداني و كندذهني انسان هستند، ولي دانشمندان بر اين باورند كه حذف اين عوامل به ظهور يك آرمانشهر هماهنگ منجر نخواهد شد؛ چراكه هوش بالاتر هميشه با توانايي بيشتر براي همكاري سازگار نيست.

به گفته «هاينر»، هوش از شخصيت و احساسات مستقل بوده، از اين رو گاهي مي‌توان افراد باهوش، ولي ديوانه را نيز در اجتماع مشاهده كرد.

حتي ممكن است سطح شخصيت يك فرد با هوش‌بهر 200 با هوش‌بهر 100 يكي باشد. از آن جايي كه اين عامل در تعيين خوب بودن يك جامعه بسيار اهميت دارد، ممكن است جامعه به سوي بهتر شدن سوق پيدا نكند. براي مثال «نيوتون» در كنار هوش بالاي خود، به عنوان يك انسان‌گريز نيز شناخته شده بود.

از سويي ديگر، اگرچه ممكن است آمار جرائم معمول در چنين جامعه‌اي پايين بيايد، اما به برآورد «هانت»،‌ جرايم يقه سفيد مانند کلاهبرداري‌هاي بانكي و تقلب‌ شركتها ممكن است افزايش يافته يا حتي پيچيده‌تر شوند. همچنين مبارزه با اين جرايم نيز مشكل‌تر خواهد شد.

با اين وجود، فرصت مناسبي هم در آن زمان در اختيار افراد با عملكرد مغزي بالاتر براي ابداع فناوري‌هاي جديد در جهت حل مشكلات قرار خواهد گرفت.

به گفته «هاير»، از آن جا كه تيمي از 100 مهندس به ابداعات بهتري نسبت به تعداد كمتر از آنها مي‌پردازند، وجود هفت ميليارد نابغه در جهان نيز، به راه ‌حل‌هاي بهتري براي مشكلات حساس و بعضا غير قابل حل كنوني منجر خواهد شد.

ظاهر افراد باهوش

«هانت» با حذف تصور كليشه‌اي افراد باهوش با عينك و بند شلوار، از تغيير ديگري سخن گفته كه ممكن است در جهان افراد باهوش‌تر اتفاق بيفتد. به گفته وي در اين جهان، افراد از ظاهر بهتري برخوردارند.

پژوهش دانشگاه هاروارد موفق به شناسايي يك ارتباط جالب ميان نمره آزمايش افراد و جذابيت فيزيكي آنها در چشم افرادي كه به آنها نمره داده بودند، شدند. نتيجه آن كه در جامعه‌، افراد با ظاهر به هم ريخته، غيرجذاب به نظر خواهند رسيد.

به هر روي، اگر دانشمندان بتوانند مكانيزمي را براي افزايش هوش انساني پيدا كنند، دستيابي سريع تمام افراد به هوش بالا غيرمحتمل خواهد بود.